et sanctorum gestis quam plurimis instruimur, et cuncti scimus liberiorem
fore laudem celsi aedificii, si ipsius certitudo habeatur manifesta
firmi fundamenti. Ii namque causam reproborum, quae est rapacitas, tam
exosam habebant, ut inter cetera eorum bona, cum in servis equisque nimis
abundarent, nullus quippe erat audax ex ipsis servis, qui manipulum
quidem vi furtimve alienae segetis raptum deferre auderet eisdem coram
equis. Porro superbiam, quae est causa diaboli, ita execrabantur, ut, cum
libere modis omnibus suis vicinis imminerent atque a nemine eorum, si
nollent, constringi possent, ceu essent ex illorum minimis, sic se ultro subdebant
ipsorum omni iustae conventioni. Verum, quoniam unicuique parum
est non agere prava, nisi in bonis operibus exercitationem ponat, pauperum
infirmorumque necessitati sic intendebant, ut ex vicinis nemo infirmitate
oppressus in strato iaceret, qui a Beza, memoria digna, non visitaretur
et suis, si egeret, huius substantiis non aleretur. Praeterea in ceterorum
orphanorum egenorumque beneficiis quae illis sedule impendebat, Deo et
hominibus eius vita sic erat grata, ut ipsi pauperes invicem conferrent dicentes:
<< Si haec obierit, profecto nobis vivere non expedit >> .
3. Hoc quippe exercitum sanctae actualis vitae per multorum curricula
annorum in venerabilis Bezae natorumque eius desudatione, viro
ipsius iam defuncto, egomet vidi, ceteraque perplura aedificationi congrua,
quae ideo praetermitto, quia velociter ad ea, quorum causa hoc
opus assumpsi, venire concupisco. Huic utique, sicut illius relatione didici,
nocte quadam dormienti, eius adhuc vivente viro, ex quo tunc in utero
habebat filium, amirabile lumen in visione ceu solis meridiani splendor
desuper illuxit, cuius claritas, omnibus tenebris ab ea expulsis, totam domum
ubi erat iacens implevit. Mane autem facto, insolitam secum visionem
admirans, antiquis matronis pandit, a quibus protinus audit habere
|
|