De moribus bonis et malis, et cibis
et consuetudinibus eorum. Cap. IV.
<1>. Dicto de ritu, dicendum est de moribus, de quibus tractabimus
isto modo: primo dicemus de bonis, secundo de malis, tertio
de cibis, quarto de consuetudinibus.
<2>. Predicti homines, videlicet Tartari, sunt magis obedientes dominis
suis quam aliqui homines qui sunt in mundo, sive religiosi
sive seculares, et magis reverentur eosdem, neque de facili mentiuntur
eis. Verbis ad invicem raro aut nunquam contendunt, factis
vero nunquam; bella, rixe, vulnera, homicidia inter eos nunquam
contingunt. Predones etiam et fures rerum magnarum non
inveniuntur ibidem: unde stationes et currus eorum ubi habent
thesaurum suum, seris aut vectibus non firmantur. Si alique bestie
perduntur, quicumque invenit eas, vel dimittit sic esse, vel
ducit eas ad homines illos qui positi sunt ad hoc: homines autem
quorum sunt bestie, apud eosdem illas requirunt, et absque ulla
difficultate recipiunt eas. Unus alium satis honorat et ad invicem |
|