I
De cupabili humane conditionis progressu.
(1) Tria maxime solent homines affectare: opes, voluptates,
honores. De opibus prava, de voluptatibus turpia, de honoribus
vana procedunt. Hinc enim Iohannes apostolus ait:
«Nolite diligere mundum, neque ea que in mundo sunt;
quia quidquid est in mundo concupiscentia carnis est et
concupiscentia oculorum et superbia vite». Concupiscentia
carnis ad voluptates, concupiscentia oculorum ad opes, superbia
vite pertinet ad honores. Opes generant cupiditates
et avaritiam, voluptates pariunt gulam et luxuriam, honores
nutriunt superbiam et iactantiam.
II
De cupiditate.
(1) «Nichil est igitur avaro scelestius et nichil iniquius quam
amare pecuniam». Verbum est sapientis, quod confirmat
apostolus dicens: «Qui volunt divites fieri, incidunt in temptationem
et laqueum diaboli et desideria multa et inutilia
et nociva, que mergunt hominem in interitum et perditionem.
Radix enim omnium malorum est cupiditas».
(2) Hec sacrilegia committit et furta, rapinas exercet et predas,
bella gerit et homicidia, symoniace vendit et emit, inique
petit et recipit, iniuste negotiatur et feneratur, instat dolis
et imminet fraudibus, dissolvit pactum et violat iuramentum,
corrumpit testimonium et pervertit iudicium.
|
|