Pag 36

Mediolani, staret. Consules itaque Mediolani in concordia utriusque partis statuerunt, ut
ipsi et allii sufraganei venirent.
59. In statuta itaque die non solum sufraganei, sed quam plures, pure induti rudi
et incolta lana et rasi insolita rasura, concurerunt. Cumque archiepiscopus iste Anselmus
vidisset eos constare et populo, quasi si forent angeli de celis, ad ipsum populum ait: "Omnes
illi, quos hic videtis cum illis capis albis et grisiis, heretici!" Inde simplici et compositi
ad expellendum et diponendum bellum comoverunt; verumtamen gladio Anselmi in die illa
resistere non potuerunt. Sed mediante nocte per expansam pecuniam manus primicerii et
presbiteri Stephani fortissima in summo diluculo ipsum Anselmum a sede compulit. Qui
cum non inveniret quo declinaret, paternam suam domum intravit. Factoque mane, die
altera idem Anselmus coram humili sua plebe, in ecclesia sancti Ambrosii congregata, se
presente jurare fecit camerarium suum, ne iste dominus suus effugeret juditium ipse suffraganeorum,
et coram eis responderet Stephanus Guandeca, dicto presbitero, de hiis rebus,
quas sibi objecerat, remota causa regis Conradi. Johanes autem de Rode, unus de consulibus
Mediolani, reversus ad alteram partem, que eum miserat, de juramento isto Anselmi
nichil retulit, sed ait: "Dominus ille, ad quem me misistis, ad nullam rationem fatiendam
nobis venire promitit". Tunc qui in contione illa aderant, clamaverunt: "Et ipse deinceps
sit remotus a nobis!" Ac sic quisque sufraganeus ad sedem suam rediit, nisi Robaldus
Albanensis, qui in crismate et in ceteris episcopalibus offitiis ecclesie Mediolani subvenit.
Anselmus autem ille, quasi a cuncto clero et populo abjectus et expulsus, ad solita castela
archiepiscopatus exivit, in quibus qualemcumque requiem suscepit.
60. Interim Innocentius papa Pisis sinodum celebravit, in qua, Ribaldo episcopo
Albanense representante, Tebaldus de Landriano archipresbiter ecclesie Mediolanensis,
Amizo de la Sala archidiaconus, Anselmus de Rode levita ordinarius et allii plures eiusdem
ecclesie ordinarii, Innocentio pape fidelitatem juraverunt. Cremonenses vero nequaquam
propter hanc fidelitatem milites Mediolanenses, quos captos habebant, dimiserunt. Sed papa
Innocentius depositionem et expulsionem sepe dicti Anselmi de Pusterla firmavit. Attamen
prenominati qui fidelitatem juraverant, timentes hos casus urbis et ecclesie Mediolani, differebant
redire Mediolanum, nisi haberent protectionem, qui coram populo Mediolani confirmaret
Anselmi expulsionem, et in nichilum reduceret Conradi coronationem, et populum
tante urbis convocaret et confirmaret ad Lotarii imperatoris amorem et ad ipsius Innocentii
pape unitatem. Ad hec peragenda papa adeo idoneum angelum abuit, sicut Bernardus
abbas Claraevalensis fuit.
61. Interea princeps Conradus, altiori conscilio potitus, imperatoris Lotarii vexilifer
est factus. Et prenominatus abas iste, nil moratus, cum Carnotensi episcopo et Robaldo
Albensi Mediolanum intravit, quam civitatem nimirum prout voluit firmavit. Ad nutum quidem
hujus abatis omnia ornamenta ecclesiastica, que auro et argento palliisque in ecclesia
ipsius civitatis videbantur, quasi ab ipso abate despecta, in scrineis reclusa sunt; et non