ad extremum nostris partibus Alpibus contiguis divina direcione
apropinquavit, ubi ipse Alpes, utrobique binorum montium ab incolis
eorum denominatorum silicet Pirchuniane et Caprasii cornibus suorum
cacuminum expansis, medie valis Secusie planiciis ab eisdem
celsioríbus Alpibus pasuum milibus porectis usque ad vicum Clusam
vocitatum, ad radicem unius. horum montium videlicet
Pi[r]chunianum situm Ausoniis finibus metam determinavit. In
supremo siquidem unius istorum, Caprasii pretitulati ad arcton
vergentis cacumine, vir sanctisimus Iohannes ascendens per avios
anfractus initendo, locum densitate silvarum secretum atque ab
humana frequentatione sui fastigii difficultate admodum semotum
sibi ellegit ad habitandum solitario preoptimum domicilio. Qui ibidem
quoque nimia parsimonie austeritate corpus edomando asidui[s]que
vigiliis in Dei laudibus pernotando, seniles artos
suos quos adhuc in episcopali dignitate degendo, ut honoris et patrie
reverentia exigebat, delicato aliquanto edulio nutrierat, nunc quasi
diversis tormentorum generibus exundantis estus et algoris varietate
sitis, quoque et famis humanum modum superantis maceracione
attenuabat. Tocius itaque divini flaminis neumate inflamatus
celestibus inhiabat et omnibus, si qui ad eum gratia viscendi
|
|