Iohannes de Plano Carpini (ca. 1190-1252): Historia Mongalorum (ca. 1250)

Pag 233


ad supercilia sinunt et, ex utraque parte frontis tondendo plus
quam in medio, medio crines faciunt longos; reliquos vero crines permittunt
crescere ut mulieres, de quibus faciunt duas cordas et ligant
unamquamque post aurem. Pedes etiam modicos habent.
<3>. Uxores vero habet unusquisque quot potest tenere: aliquis
centum, aliquis quinquaginta, aliquis decem, aliquis plures, aliquis
pauciores. Et omnibus parentibus generaliter coniunguntur,
excepta matre, filia et sorore ex eadem matre; sororibus autem ex
patre tantum; et uxores etiam patris post mortem ducere possunt;
uxorem etiam fratris alter frater iunior post mortem vel alius de
parentela iunior, ducere tenetur. Reliquas mulieres omnes sine
ulla differentia ducunt uxores et emunt eas valde pretiose a parentibus
suis. Post mortem maritorum de facili ad coniugia secunda non
migrant, nisi quis velit suam novercam ducere in uxorem.
<4>. Vestes autem, tam virorum quam mulierum, sunt uno modo
formate: palliis, cappis vel caputiis vel pellibus non utuntur,
tunicas vero portant de bucarano purpura vel baldachino in hunc
modum formatas: a summo usque deorsum sunt scisse et ante pectus
duplicantur, a latere vero sinistro una et in dextro tribus ligaturis
nectuntur, in latere etiam sinistro usque ad bracale sunt

Torna all'inizio