Ascarellus ad hanc abbatiam invadendam de Marchia venire disponeret.
quapropter in die memoriali, idest lętanię maioris,
simul convenientes consilium habuimus, ut illum super nos nequaquam
reciperemus, quia ad imperatorem nobis nescientibus
ierat, et ab eo contra nostram electionem investituram huius pręlationis
acceperat. unde terribilem anathematis excommunicationem
publice de eo fecimus, et concorditer in hoc nos permanere
per fustem sanctę crucis spopondimus. sed neque sic eundem
Guidonem nobis placare, nec securum reddere quivimus. magis
videns nos Berardi Ascarelli tam firmissimo nisu declinasse pręlationem,
securus iam de eo, vilissimos nos in omnibus, et extremis
servis deteriores habere deinceps cogitabat.
Cernens autem prędictus Berardus Ascarellus se a nobis esse
contemptum, Guarnerium marchionem cum omnibus comitibus
et capitaniis ademit magnis pecuniis, tribuens eis in pignus huius
monasterii immobiles possessiones. solus comes R. noluit ab
eo aliquam recipere dationem, quia videbatur sibi contra imperialem,
quam fecerat, agi fidelitatem. venit ergo prędictus Berardus
annata manu et plurimis stipatus militibus ad hoc monasterium.
nos vero videntes in nullo posse sperare in Guidonis
pręlatione, cui tantam, ut prędiximus, subiectionem exhibuimus ut
amplius addere nequiremus, et ipse contra nos semper agere satagebat
deterius, pęniteri coacti sumus quod voluntati nostrorum
populorum condescendimus; et accepto, quod nobis et comitibus
atque capitaniis utilius videbatur consilium, ut iussui obsecundantes
imperiali eundem Berardum super nos reciperemus, hoc enim
rectius decernentes, nobis amplius laudaverunt. videbant enim
totam distrahi omnimodis abbatiam, et prędictum Guidonem deficere
sensu atque congrua pręlatione. abundabat enim omni
mendacio et falsissimus noscebatur in omni locutione. Itaque
pręfatum Berardum inter nos venientem et seipsum accusantem
fratres susceperunt, et de excommunicatione illum extrahentes, ut
moris est in abbatem elegerunt. factumque est anno Domini
millesimo .CXXI. videlicet .II. nonas maias, feria quoque .VI. cui
etiam castella et possessiones huius monasterii et quotquot de
nostro populo valuimus, subiecimus. videlicet castrum Cavallerię,