ex quibus viginti expendit in seculo, tres duxit in monasterio,
nonaginta septem in heremitico transegit proposito. Nunc igitur
inter vivos cęlestis Hierusalem lapides ineffabiliter rutilat, cum ignitis
beatorum spirituum turmis exultat, candidissima stola inmortalitatis
induitur et ab ipso rege regum vibrante in perpetuum diademate
coronatur.
LXX. Post sacratissimum autem viri venerabilis obitum
quanta miraculorum signa per eum Deus ostenderit, quis
quęrat transacta legere, cum frequenter valeat et nova videre?
Quia igitur ea quę apud sepulchrum eius fiunt miracula tanta
sunt, ut melius putemus cuncta silentio preterire quam pauca narrare
duo solummodo quę per eundem beatissimum confessorem alibi
facta sunt sufficiat nobis exponere. Denique frater quidam,
qui sancti viri discipulus fuerat, parvam basilicam pro anima
sua monasterio dederat, ad quam videlicet basilicam extremitatem
manicę prescissam ex beati viri cilicio misit et sub altari
honorifice recondi precępit. Quam tamen gerulus sub altari,
sicut iussus fuerat, collocare neglexit, sed missam in rima parietis
incaute dereliquit. Factum est postea ut dęmoniacus quidam ad
predictam duceretur ęcclesiam. Cumque adstans in medio, huc
illucque rotans caput, cuncta undique circumspiceret, tandem
|
1
5
10
15
20
|