Celestemque oculos videas preferre vigorem.
Ipse spei plenus, si quid tunc instat agendum.
Aggreditur certosque solet promittere magnis
Successus bellis, veluti sibi numine ab ipso
Promissos. Multis equidem sic pectora campis
Accendit tribuitque animos et posse coegit
Quod modo non poterant. Vires mens firma ministrat
Nilque valent artus, nisi quod dedit illa valere.
Sepe ego conspexi, cum iam ferienda retrorsum
Terga darent acies et signifer ipse trementi
Vix regeret vexilla manu, rapuisse magistro
Pila ducem pavido et medias penetrasse phalanges
Clamantem 'Deus ecce preit! sequimurne vocantem
An fugimus? Sequar ipse libens: victoria soli
Continget promissa michi et si Fata vetabunt,
Unus ego emoriar. Vos, en fuga libera! post me
Vivite degeneres, aliter moritura iuventus!'
His dictis rediisse acies, et pectora morti
Opposuisse, viros sic vincere sepe coactos:
Tantus amor ducis est, tantus pudor urget in arma!
Namque ubi perpendunt quanta est constantia menti,
Quanta fides superum. quam presens Iupiter illi,
Consistunt, iussuque dei remeare putant se.
Hec propter, cum multa adeo tractaverit olim
Ardua, nulla acie victum, dum primus in illa
Dux foret, assiduis memorabunt secula bellis.
Casibus hic quoque nunc quantum sibi forte futuris
Presumat, seu quos iubeat sperare laborum
Eventus audire velis. Carthaginis alte
Menia iam quatit ille animo; iam scandere in arcem