Iohannes de Plano Carpini (ca. 1190-1252): Historia Mongalorum (ca. 1250)

Pag 305


nobis quod si duceremus in Tartariam equos illos quos
habebamus, cum nives essent magne et nescirent fodere erbam
sub nive, sicut equi Tartarorum, nec inveniri posset aliquid aliud
ad manducandum pro ipsis, cum Tartari nec stramina nec fenum
nec pabulum habeant, morerentur omnes. Unde nos, habito consilio,
decrevimus cum duobus pueris qui custodirent illos dimittere
ipsos ibidem. Quare oportuit nos millenario munera dare, ut
ipsum haberemus propitium ad dandum nobis equos subducticios
et conductum. Antequam tamen in Kioviam veniremus, in
Daniloue usque ad mortem fuimus infirmati; nichilominus tamen
in vehiculo, in magno frigore, per nivem fecimus nos trahi, ne
domini pape et christianitatis posset negotium impediri. Dispositis
ergo omnibus istis negotiis in Kiovia, secundo die post festum purificationis
Domine nostre, cum equis millenarii et conductu de Kiovia
iter arripuimus ad illas barbaras nationes.
<6>. Pervenimus ad quamdam villam, que erat immediate sub
Tartaris, que Canove appellatur. Prefectus autem ville nobis dedit
equos et conductum usque ad aliam villam, in qua erat quidam
alanus prefectus, qui vocabatur Micheas, qui omni malitia et nequitia
erat plenus. Ipse enim miserat contra nos in Kioviam quosdam
satellites suos, mendaciter qui nobis dicerent, ex parte Corenze,
quod si essemus nuntii, veniremus ad ipsum. Et hoc ideo
faciebat, quamvis non esset verum, ut posset a nobis munera extorquere.
Cum autem perveniremus ad ipsum, reddidit se valde
difficilem nobis, et nisi munera promisissemus eidem, nullo modo

Torna all'inizio