XVII. De flumine purgatorio.
XVIII. De non desperando, et exemplum de avaro et luxurioso divite, et similatione
illius et heremite, et conflictu angeli et victoria ad mortem illius cum diabolo.
XVIIII. De campo trium dierum et noctium magnitudinis, spinarum et tribulorum
densitate operto, et diabolo in specie militis super serpentem equitante, et per
eundem animas persequente, et de ereptione anime a diabolo.
XX. De splendore, decore, gloria et magnitudine campi illius et paradiso in medietate
eiusdem campi constituto.
XXI. Relatio de illis, qui iudicabuntur et non iudicabuntur.
XXII. Relatio de beato Benedicto et gloria sanctorum.
XXIII. De gloria monachorum et regula eorum eidem Alberico ab apostolo Petro
tradita.
XXIIII. Ut monachi iniurias equanimiter sustineant.
XXV. Ut monachi diaboli astutias caveant.
XXVI. Ut monachi laborent manibus suis.
XXVII. De monachis, qui vitiis resistunt, quod similes martiribus sint.
XXVIII. Ut monachi dilectionem Dei et proximi ante omnia et super omnia teneant.
XXVIIII. Ut monachi semper timeant.
XXX. De altitudine campi et nomine ligni, de quo gustavit Adam.
XXXI. De lecto iuxta paradisum claris operimentis ornato, et iacente in eo.
XXXII. De tribus vitiis, unde omnes homines pereunt, et unde cetera peccata
oriuntur.
XXXIII. Qualiter a columba et beato Petro apostolo et duobus angelis ductus est in
primum celum, id est aereum
XXXIIII. De celo ethereo.
XXXV. De celo sydereo.
XXXVI. De quarto celo, quod vocatur orleon.
XXXVII. De quinto, quod dicitur iunion.
XXXVIII. De sexto celo, quod vocatur venustion.
XXXVIIII. De septimo celo, quod appellatur anapecon, in quo thronus Dei est, ubi
Cherubin clamant "Sanctus, sanctus, sanctus dominus Deus Sabaoth", etiam in qua
figura Cherubin stant ante Deum.
XL. Quia in sexto celo sunt angeli, archangeli et omnes chori sanctorum.
XLI. Qualiter ex iussu apostoli a columba ductus est in locum quendam, et ibi vidit,
quod non licet homini loqui.
XLII. Qualiter ab apostolo Petro ductus est per regiones quinquaginta et unius
provinciarum.
XLIII. De civitate et ecclesia destructa, in qua anime illorum, qui ibi habitaverunt,
cum sacerdote et domino loci a demonibus cruciabantur.
XLIIII. De ecclesia sancti Pandidi, in qua stabat crucifixus super amulam cristallinam,
qui cotidie plangit peccata hominum.
XLV. Quia multa alia loca et tormenta ei ostendit sanctus Petrus apostolus et multa
|
|