vobis voluntas fuerit impetrandi, liceat semper, et secundum,
ut diximus, sub apostolicam nostram potestatem. et omnem cuiuslibet
ecclesie sacerdotem in prefato venerabili monasterio dicionem
quamlibet habere, ac auctoritate, preter Sedem Apostolicam, prohibemus,
ita ut nisi ab abbate monasterii fuerit invitatus, nec missarum
ibi sollempnitates quispiam celebrare presumat. statuentes apostolica
insuper censura sub divini iudicii detestacione, sed et validis
atque atrocioribus anathematis interdiccionibus, ut nullus umquam
presumat quispiam alius cuiusque dignitatis preditus potestate,
vel eciam in eodem venerabili monasterio, vel eius causis incumbere,
aut de rebus et possessionibus, vel ecclesiis subiectis, vel
quicquid de his exinde inesse videntur, quoquomodo auferre, aut
alienare, sed nec quamlibet malicia, aut iacturam molestiam ibidem,
sive pacis, sive barbarorum tempore, quoquomodo inferendum,
cum prefatum perhenniter, ut dictum est, tam pacis, quam barbarorum
tempore firma stabilitate decernimus sub iurisdicione sancte
Ecclesie nostre permanendum. promulgantes quoque, et hoc auctoritate
beatorum apostolorum principis, coram Deo, terribili eius
examine futuro, per huius nostri apostolici privilegii, atque constituti
paginam sancimus, atque decernimus, ut loca, que ab abbatibus
cuiuslibet, quod vobis in eodem venerabili monasterio Sancti
Vincencii martyris Christi commutata, vel eciam concessa sunt,
nec non et alias locorum possessiones, que a regibus, vel ducibus,
vel castaldeis, et universis christianis largita, atque oblata sunt,
aut in postmodum illic concessa fuerint, firma stabilitate iuri ipsius
|
|