Petrus de Vinea: Epistole stravaganti e altri componimenti

Pag 311


iniquo odio et statuerunt insidias in obscuro; illi paraverunt
pedibus meis laqueos qui comedebant mecum
hactenus panes meos; illi obtulerunt mortis in calice
poculum quos dudum praefeceram sine prece; subtraxerunt
mihi conjuncti gratiam et abstulerunt subditi illam
modicam quam obtinueram praelaturam. Defeci in cursu
currentium, et comparatus sum cineri et redactae sunt
cervices in lutum. Inopinatis casibus conteror et dies
mei transeunt quasi cursor. Abbreviatus est dierum
meorum terminus et tempora mea praetereunt quasi fumus.
Multiplicata sunt vulnera et decreverunt vitae meae
tempora velut aqua. Virtus mea quasi nebula deletur;
spes non subsistit, mutor facie, dolore torqueor et ad
praeterita quasi navis transiens non revertor. Vita paulatim
deficit, et residuum erucae sub brevi locusta consumit.
Adhuc in auribus meis terroris est sonitus, adhuc
attoniti sunt oculi cordis mei, adhuc dolor loquentem
afficit et illum plaga pestilens non relinquit; adhuc maledicentes
circumdant me lanceis et transfigunt viscera
jaculis pungitivis; adhuc addunt vulnera super vulnus
ut fiat in amaritudine luctus meus. Concepi enim dolorem
quasi parturiens, sed est semper coram oculis
meis plaga recens. Confractus sum quasi vas figuli, et
adhuc non cessat laqueus inimici. Ex fletu vultus intumuit
et spiritus tristis angustiantis ossa siccavit. Per
singulas noctes infestat me lectulus meus; turbant somnos
curae, sunt infestae vigiliae horis singulis vitae meae,
esus horribilis, potus tristis, ludus exasperans, visus
gravans, incessus pestilens, status laedens. Nube visus
obducitur, et auditus prae doloribus impeditur, tactus
fremit, et odoratus non discernenda discernit. Mens
pungitur, caro dissolvitur, animus cruciatur, et cor meum
non caret onere cuncta desiderans in dolore. Educunt
plerique sagittas de pharetra, verbera super oleum molientes;

Torna all'inizio