Promtius exequitur pondus manus ipsa laboris;
Letius aggreditur summam mens ipsa quietem,
Dulce sapit studium, meditatio sancta calescit.
Non tamen ipsa suis monitis contenta, puellis
Per sanctos doctosque viros alimenta propinat,
Celestis vite, qui sacri nectare verbi
Mentes perfundunt Dominarum, pectora flammant;
Quo dulci potu fit eo fecundior ipsa,
Quo magis hunc sitiens haurit, magis imbibit, eius
De quo fit sermo magis exardescit amore.
Sic mellitus eam pastus, sic potio sacra
Celibis eloquii reficit, sic dulcia Sponsi
Cantica delectant, sic deliciatur in illis
Virginis auditus, quod cum de Fratribus unus,
Nomine Philippus, verbum proponeret, ipsi
In visu puer astabat pulcerrimus atque
Oblectabat eam plaudens. Cum talia quedam
De sotiis visu placido de matre videret,
Exhilarabat eam visus plaususque suavis.
Gaudebat, quamvis scripture nescia, virgo
Doctos audire; quorum sacra verba recondens,
De testa nucleum, dulcem de cortice fructum
Noverat elicere, verbi penetrare medullam.
Indictum fuerat ne quis frater Dominarum
Religiosa loca peteret, nisi de speciali
Pape permissu. De tali virgo statuto,
Dum sibi perspiceret illud quod pabula verbi
Rarius acciperent, doluit cunctosque remittens
Fratres qui victus querebant, intulit: 'Ex nunc
Corporei victus questores nolumus, ex quo
Papa suo vetito verbi subtraxit alumpnos'.
Hoc ubi comperiit, vetitum mox Papa resolvit,
Istud in arbitrium ponens et velle Ministri.
Non solum curat animas, quinimmo puellis
Offitiosa suis servit, pressasque sopore
Algentes operit socias in frigore noctis.
Si qua pati legem communem forte nequiret,
|
1
5
10
15
20
25
30
35
|