Henricus Abrincensis: Legenda Sancti Francisci Versificata

Pag 1208


Rebus egestates, verbis fastidia, donis
Iacturas, epulisque famem, laribusque laborem;
Praesertim profugis, pupillis et viduabus
Corde pio miserens, profugorum sicut asylum,
Et pupillorum sicut pater, et viduarum
Sicut sponsus erat, faciens satis unus ad omnes
Ultra quam posset se dilatare facultas,
Unde placere Deo se vult elemosyna soli,
Inde Deo populoque placet, famamque meretur
Sponte, sed assequitur invitus; et inde cavendum
Ducit, ne praesens adimat sibi fama futuram.
152.
Liber IX.
III.
Additio.
4.
Exemplumque trahens volucres ubicumque repertas
Ut studeant laudare Deum debere moneri
Censet, easque velut homines invitat, ut aures
Inclinent verbo Domini; blandeque vocatas
Quando stare iubet, stant; quando surgere, surgunt;
Quando silere, silent, et quando psallere, psallunt.
5.
Liber XIV.
IV.
Additio.
81.
Propter nos autem potius fecisse videtur
Istud, quam propter Franciscum, quem venerando
Dispensavit ei cultum nobisque salutem.

Torna all'inizio