INCIPIUNT RETHORICI FLORES
I
1. Hactenus quasi lacte doctrinae mentes infantium rigavimus,
superest ut viriles animos suo pane consolidemus. Hactenus verborum
proludio, auditores nostros exercuimus, post proludium ad pugnam
compositionum fiat transitus. Quod enim tum multiplici verborum permutationi,
tum sonoritati vacavimus, quid aliud quam lacte doctrinae
proludium puerile dixerimus? Illinc namque percipiuntur
rudimenta doctrinae, hinc in virile robur scientiae transitur. Illud pueris,
hoc debetur provectis. Ars enim quaelibet suis debet procedere
gradibus, debet inquam ab imis ad summa fieri transitus. Iam fidelis
huc se convertat, animus, hauriat, gustet, rapiat intrinsecus, absint
nugae, absint rimae, novum nectar nusquam effluat, radio Phebi tacta
flores mens pariat. Hic Albericus evolat, hic palmam sperat;
hic adversarius sileat, obmutescat, miretur, obstupeat; hic honestas, hic
viget utilitas. Verbis autem brevibus non breve, non obscurum
proficuum coartabimus. Qua colorum specie qua se iunxerint, tam
in obscuro quam in claro lucebit. Verum iam ad rem ipsam fiat
descensio, primum ordiamur de proemio.
II
1. Quisquis opus suum prologo parat decorare vel ut verius
dicam quasi pulchro capite cetera membra vendere, hos colores, has
observet proprietates. Primum quasi quibusdam matris de visceribus
|
|