que quidem et ipsa ceteris parcius sumere videbatur. et
cum esset in aula regia admodum delicatus, ita seipsum divinis
mancipabat obsequiis, ut nulla illi hora vacua preteriret, qua vel
insisteret oracioni, vel in leccione divina eius animus versaretur.
denique ut comperimus, plurimos sanctarum scripturarum libros
exposuit, nam L e v i t i c u m Moysi, C a n t i c a Salomonis, P s a l t e r i i flores, melliflua suavitate, que in his divina mancant archana
sacramentorum, queve uniuscuiusque fidelis disciplina morum,
sive Christi observacio mandatorum, suorurn edisserens
patefecit documento verborum. librum quoque De conflictu
v i c i o r u m, sed et omelias aliquas evangeliorum pulchra
suorum edidit declaracione sermonum. Vitam eciam beatorum
patrum Paldonis, Tatonis et Tasonis, cum hystoria
sui monasterii plena relacione describens, cunctis in exemplum
monachis ita proponit, ut divine munere Trinitatis tam precipue
caritatis, quam amice pro Christo paupertatis, tres illos fratres
speculum ostendat esse normamque vivendi. testatur hoc eciam
venerandus Paulus diaconus in Hystoria, quam de Longobardorum
adventu tunc temporis in Italia[m] descripsit, ubi eundem
virum eruditissimum Authpertum et eiusdem monasterii abbatem fuisse
commendat.
|
|