Pag 2367

Nunquid naufragium metuis? aut forte remordet
Te nota delicti, que Sponsi digna mereris
Deliciis eiusque bonis potioribus uti?
Aut te forte movent Pauli sacra verba beati,
Qui pia post studia virtutum splendida, multos
Profectus anime: 'Michi nil sum conscius' inquid;
Non tamen ex hoc se reputat fore iustificatum?
Vel non quod lacrimis delere piacula, set quod
Irriguo tali gaudes potiora mereri?
An est quod sotiis lacrimas fundendo mereris?
Nescio quid. Secreta tua tibi, Clara, relinquo.
Non tamen ignoro, memini, plerumque relegi
Insignes meritis lacrimas effundere, non quod
Supplicium metuant, magis est quod premia tardant
Prevenit in nocte socias, per signa silenter
Excitat ad laudes; surgitque cubantibus ipsis,
Accenditque speras, signum sepissime pulsat.
Non ibi desidie locus, tepor exulat omnis;
Nec sunt discipule segnes, stimulante magistra.
XVIII - Quod diabulus apparuit oranti.
Invidet antiquus hostis profectibus huius.
In specie nigri pueri se visibus affert:
Non plorare monet, querens subvertere; subdit
Quod privabit eam lacrimarum fusio visu.
Respondens virgo, sic protulit insidianti:
'Nunquam cecus erit, Dominum quicumque videbit'.
Confusus cessit; sed eadem nocte reversus
Post matutinum, repetit temptator eandem
A lacrimis cessare monens, ne reuma solutum
Naribus emungat, nasique minatur eidem
Torturam. Fit ad hoc celeris responsio Clare:
'Nulla Dei servo poterit tortura nocere'.