1044

quicquid a mensa remanserit, pro eius animae salute pauperibus statuit erogare. Sic
omnium fratrum societate muniti et pacis osculo confirmati ad sanctum devenimus Martialem.
Interea nostri adventus rumor monachorum, qui monasterium infestabant, corda concusserat
et eos circumquaque per diverticula fecerat latitare Sed mos ut venimus, illis
litterae destinantur, quatenus Romanae sedis legato se representarent et allegationem
huius negotii, si iustam sperarent, sine alicuius contrarietatis suspicione iustitiae ratione
defenderent; alioquin sub imperio abbatis deinceps viverent. Sed quia pristinae factionis
vermis eorum viscera corrodebat et Cluniacensem ordinem omnino suscipere rennuebant,
ad denuntiatum ratiocinium venire spreverunt, illum sibi preesse abbatem penitus interdixerunt.
Tunc illius civitatis episcopo comiteque conlsulto ad huius diffinitionis calculum
res ista protrahitur. In huius namque episcopatus ęcclesia, quam devota frequentia populorum
repleverat, illorum contumacem absentiam coram omnibus presul iste narraverat,
qualiter apostolicae sedis legato reverentiam et abbati debitam oboedientiam recusabant.
Tunc apostolica auctoritate populo collaudante precepit, ut, nisi illa hostilis audacia a
monasterii et monachorum lesione cessaret, excommunicationi procul dubio subiacerent.
Super hoc vero, quod abbati oboedire nolebant, diffinitivam distulit proferre sententiam.
Isto igitur negotio taliter diffinito et monasterio in tranquillitate iam posito, ne a divinae
servitutis officio pars nostri itineris aliqua vacaret, redeundo venimus Silvaniacum.
De consecratione ęcclesiae et sancti Odilolonis corpore commutato.
16. Silvaniacus nempe mercationum frequentia dives et locus est famosissimus,
sanctorum vero corporibus valde devotissimus. Quoddam namque in eo constructum est
monasterium, in quo beatorum Christi confessorum, Maioli scilicet et Odilonis, corpora
conquiescunt. Quod quidem monasterium episcopali adhuc benedictione minime ad plenum
confirmatum fuerat. Interim sinodalis terminus imminebat. Tunc multis intervenientibus
episcopis et innumerabili populorum frequentia magna cum veneratione ęcclesia consecrata
et beati Odilonis corpore commutato et altari suo nomini consignato Cabilonensis ęcclesiae
presul summa cum devotione nos honorifice suscepit.
De congregata sinodo.
17. Interea sinodus congregatur, vocati presules adsunt, non modica turba hominum
devote festinat. Matisconensis quoque episcopus non dubius aut segnis occurrit.
In sua namque prudentia ' est enim litteris et sermone potens ' et quorumdam episcoporum
quasi conspiratione confisus huius causae amicabilem transactionem respuens
ad sinodalem conflictum quasi triumphaturus fervidus bellator occurrit. Pene enim omnes
episcopi, qui tunc aderant, preter archiepiscopum Bisuntinum, venerabilem scilicet et
eloquentissimum virum, Cluniacensi monasterio invidebant eiusque causas, quantum caute
poterant, conculcabant et, ut huius negotii magis infortunium quam triumphum abbas
incurreret, occultis machinationibus fabricabant. Nam unusquisque causam suam in
iudicio agi credebat, cum coepiscopi negotium Romana discussio ventilabat, quia, si abbati
huius rei victoria proveniret, quilibet episcoporum sibi amplius resistere non auderet.
Huius igitur cautelae studio constipati, illum adiuvaturi, ut obsisteret, incitabant. Sed
noster Romanus belligerator horum machinatione et non parvipendenda conspiratione
predoctus sic postmodum huius causae peroravit negotium, ut, quos ille occultos iam
tenebat adiutores, apertos postmodum suae causae habuit contradictores. Nam in Cabilonensi