non debuit sustinere». «Cum amavero fidei catholice
inimicos, super me tunc veniat indignatio Salvatoris». «Verum
est me amare, amavisse, amatum ire vel amaturum esse
dominam mirifice venustatis, ad cuius speciem formosissimam
visus clarificatur humanus, iuvenescit senectus, et animus
floridus conservatur». «Amandi causa venio» vel «habeo
voluntatem amandi pretiosissimam omnium dominarum, cuius
gratiam desidero super cuncta». «Ab amando vellem desinere,
quia postea meus animus viveret in quiete»: «Amando
non lego, quia satis sufficit tantus dolor: nam res est solliciti
plena timoris amor». «Ad amandum Platonem accederem,
sed non sine causa desisto, quia suam non possem amicitiam
conservare». «Amatum vado non sponsum corruptibilem,
sed celestem, qui mihi dabit castitatis annulum, et armillam
pretiosis monilibus exornatam». «Venio amatum illum cui
angeli serviunt, ut quiescere valeam sub desiderabili umbra
eiusdem, gustando fructum qui dulcis sit meo gutturi et suavis».
Et sic in passivo incipies, et per omnes modos verborum et
tempora distinctiones terminare poteris eleganter.
CLXXIV.
De principiis a participiis per omnes casus.
«Amans vestram personam pro viribus, ad honorem,
omni tempore cupio vobis prebere servitia gratiosa». Genitivus:
«Amantis iustitiam persona merito debet amari,
quia via regia sic incedit, ut non declinet ad dexteram vel
sinistram». Dativus: «Amanti Deum prospera cuncta erunt,
quondam ei deesse non poterit quicquid boni, qui bonorum
sequitur largitionem». Accusativus: «Amantem scelera non
amemus, ne nos post facinus coinquinet per consensum». Vocativus:
«O vere amens amicos, tibi servitia non debent aliquatenus
denegari, qui semper apparuisti potentibus liberalis».
Ablativus: «Me amante rempublicam, omnia feliciter accesserunt,
sed mutate est gratia quia crevit malitia popularis».
|
|