Hugo Falcandus: Epistola ad Petrum Panormitanum Ecclesie Thesaurarium

Pag 176


cogetur antiqua illa Corinthiorum nobilitas, qui, patriis olim relictis
sedibus, in Siciliam transeuntes et urbi construende locum ydoneum
perquirentes, tandem in optima et pulcherrima parte Sicilie
inter inequales portus menia tua loco tutissimo construxerunt.
Quid tibi nunc prodest phylosophorum quondam floruisse doctrinis
et poetarum ora vatifici fontis nectare proluisse? Quid iuvat
Dionisii sibique similium de cervice tua iugum improbum excussisse?
Satius quidem tibi esset ac tutius Siculorum adhuc tyrannorum
sevitiam pati, quam barbare fedeque gentis tyrannidem
experiri. Ve tibi fons celebris et preclari nominis Aretusa, que
ad hanc devoluta es miseriam ut que poetarum solebas carmina
modulari, nunc Teutonicorum ebrietatem mitiges et eorum servias
feditati! Ideo in solum natale fugiens, et immensa maris
spatia longis tractibus subter labens, in civitate Siracusana caput
attollis proximoque mari influens, Alpheum, quem ante fugeras, in
maiori portu se tibi immiscentem offendis! Longe melior,
Ciane, conditio tua, que paulatim fluendo deficiens, in eumdem
portum vix modico rivo decurris, aquas tibi furtim occulteque
subtrahens ne contactu barbarico polluaris.
Quid autem futuram Agrigentinorum calamitatem defleam?
Quid imminentem Mazariensium cladem recenseam? Pretereo
Cefaludi nova menia misera turpique servitute dampnanda;
taceo Pactensium agros furentis populi rapinis expositos; ad te
michi veniendum est, urbs opinatissima, totius regni Sicilie caput
et gloria, quam etsi digne laudare non valeo, tacere tamen omnino
non possum, tam accepti memor beneficii quam singularis glorie
tue miraculo provocatus. Quis enim tanto non succumbat oneri

1



5




10




15




20




25

Torna all'inizio