15. De coniugiis
Sancimus lege presenti, volentibus omnibus legitimum contrahere matrimonium necessitatem imponi, quatenus post sponsalia celebraturi nuptias
sollempniter quisque pro modulo suo seu quomodolibet limen petat
ecclesie, sacerdotum benedictionem post scrutinium consecuturum anulum
ponat, preci postulationique sacerdotali subdantur, si voluerint futuris
heredibus successiones relinquere. Alioquin amodo molientes contra
regale nostrum edictum, neque ex testamento neque ab intestato, habituros
se legitimos filios heredes ex illicito matrimonio per nostram sanctionem
noverint procreatos; mulieres etiam aliis nubentes legitimas dotes debitas
non habere. Viduas vero volentibus ducere hoc necessitatis vinculum
relaxamus.
16. De crimine adulterii
Generali lege sancimus quotiens nostra provisione et ordinatione iura regentibus accusatio adulterii vel strupi fuerit presentata, oculo non caligante personas despicere, condiciones notare, etates et consilium animi investigare, si deliberatione, consultatione, vel lubrico etatis proruperint ad facinus vel prolapse sint, an dolore maxime maritali; ut, his omnibus perquisitis, probatis vel manifestis, non de rigore iuris set de lance equitatis super commissis excessibus levior vel asperior sententia proferatur. Sic enim profecto iustitia nostra divine iustitie re(spondet).
Legum igitur asperitate lenita, non ut olim gladio agendum, set rerum
ad eam pertinentium confiscatio inducetur, si filios legitimos ex eo
matrimonio violato vel alio non habuerit. Iniquum enim est eos successione
privari, qui nati sunt eo tempore quo thori lex legaliter servabatur.
Aut viro tradenda est nullatenus ad vite periculum servituro, set ultionem
thori violati nasi truncatione quod sevius et atrocius inducitur persecutor;
ultro enim nec viro nec parentibus sevire licebit. Quod si vir eius noluerit
in eam dare vindictam, nos maleficium huiusmodi non sinemus inultum;
precipimus igitur publice flagellandum.
|
|