utramque saluti substantiam reformavit. Nam ille protinus convalescens
domui suae sine cunctatione disposuit, atque ad Cluniacense monasterium
properans sanctae conversationis habitum fervida satis devotione
suscaepit. Sic itaque divinae militiae transfuga dum paterni verberis disciplina
caelitus eruditur, de manu cruenti predonis eripitur, et ovis oberrans
ad proprii pastoris mapalia revocatur.
Sed iam se reprimens calamus cohibeat stilum, ne regulam brevitatis
excedat epistolare compendium.
Scribite, si placet, disticon istud in refectorio sub pedibus
apostolorum:
Ignit apostolicum linguarum flamma senatum,
Germinat et varias quasi vox foecunda loquelas.
103.
Domno U<goni> venerandae sanctitatis abbati, P<etrus> peccator
monachus quicquid servus. |
|