Iohannes de Procida (attr.): Liber philosophorum moralium antiquorum

Pag 580


sic sensus, dum vacat, ignorancia vincitur et ducitur ad deffectum;
et sicut ignis vento augetur, sic negocia bonorum dilucidant
bonitates. Et dixit alter: sicut olla fervens, invalescente
igne, liquorem effundit, sic et concupiscencia iuventutis accensa,
recto egreditur; et quemadmodum olla, aque frigide infusione defervet,
sic supprimitur suptili predicatione iuventus; et velut
sagitta feriens lapidem, adversus balistarium retrocedit, sic
et mala verba, cum de bono feruntur, non aplicantur eidem, sed
ad referentem, sine dubio, reflectuntur. Et dixit alter: quemadmodum
visus debilitatus non apprehendit sua sub propria figura,
sensata similiter anima, si non munda et sincera fuerit ab impossilibus
oppositionibus et mendosis. Et dixit alter: sicut
conceptus existens in utero, in ortu nisi dolens venire non audet,
et, post ortum, huius mundi sentitis deliciis, eo letatur et gaudet,
sic et homines hunc mundum diligentes exire nolunt; et tantum
post exitum, dum ad alium perveniunt melioracionem cognoscunt
et gaudent. Et dixit alter: sicut infirmo de resumenda
salute habenti fiduciam, medicus assistit, eidem auferendo nociva
et iuvativa ministrando; et, desperato eodem, medicus omittit
eundem, assumere que voluerit cuncta permittens, eodem modo
et hominem boni propositi existentem in bene operando gubernat
Deus. Et cum propositum malum habet, concupiscencias eundem
imitari permittit, donec ad malum perveniat finem. Et dixit alter:
vasa cretea sono percussa si sint integra vel fracta probantur;
sic et homo, luto confectus, sono loquele probatur, si
recte aut erranter incedit. Et dixit alter: sicut in sapiente sapiencie
bonitas atque fructus cotidie crescit eiusque utilitas post

Torna all'inizio