Pag 139

ante alteram uocalem, ut impius, diptongo, ut exaudio, regula,
ut « omnis paenultima infinitiui primae coniugationis
producitur praeter dare »; accentu[m] quidem medias syllabas
cognoscimus, producto longas et correpto breues, ut
macula.
50. De ultima syllaba. Vltima syllaba tribus modis cognoscitur:
positione, ut amans, diptongo, ut Musae, regula,
ut in seque < n > tibus manifestabitur.
51. De regulis ultimarum syllabarum. Omnis dictio desinens
in a, si fuerit nominatiuus primae declinationis, corripitur,
ut Musa. Vocatiui quoque eiusdem declinationis corripiuntur,
nisi ueniant a nominatiuis in as uel in es desinentibus,
qui indifferenter ponu[u]ntur, ut Aenea. Corripiuntur
quoque nominatiui, accusatiui et uocatiui tam secundae
quam tertiae declinationis, in a si fuerint desinentia, ut scanna
tempora; praeter numerum demonstrantia quae, in ginta
si desinunt, producuntur, ut triginta. Cum his etiam producuntur
monosyllaba ablatiui singularis primae declinationis
nominis, ut Musa, et tertii modi pronominis, ut tua, participiorum,
ut lecta, et secunda persona < imperatiui > primae
coniugationis, ut ama, et aduerbia, ut una; praeter ita et
puta, quae breuiamus. Coniunctiones (praeter ita et quia)
et praepositiones in a desinentes producimus, ut contra.
52. Desinentia in b. Omnia quae terminantur in b breuiantur,
nisi accentata in fine, ut Iacob.
53. De c. Omnis syllaba quae desinit in c producitur, ut
allec et huc fac, praeter lac nec et donec, quae breuiantur,
et hic pronomen et hoc (quando pro nominatiuo uel accusatiuo
ponitur), et praeter ac coniunctionem, quae communia
iudicantur.
54. Desinentia in d. Omnes syllabae finientes in d breuiantur,
ut aliud, praeter accentata, ut Dauid, et nisi positione
defenda < n > tur uel diptongo, ut haud pro non.