Paulus Diaconus: Historia Romana

Pag 87


more consensu militum deponere insigne compulsus.
Romae quoque tumultus fuit Nepotiano Constantini sororis filio
per gladiatoriam manum imperium vindicante, qui saevis exordiis
dignum exitum nanctus est; vicesimo enim atque octavo
die a Magnentianis ducibus obpressus poenas dedit. caput eius
pilo per urbem circumlatum est, gravissimaeque proscriptiones
et nobilium caedes fuerunt. non multo post Magnentius apud
Mursam profligatus acie est ac paene captus. ingentes Romani
imperii vires ea dimicatione consumptae sunt, atque libet bella
externa idoneae, quae multum triumphorum possent securitatisque
conferre. Orienti mox a Constantio Caesar est datus patrui
filius Gallus. Magnentiusque diversis proeliis victus uim vitae
suae apud Lugdunum attulit imperii anno tertio, mense septimo,
frater quoque eius Senonis, quem ad tuendas Gallias Caesarem
miserat. per haec tempora etiam a Constantio multis incivilibus
gestis Gallus Caesar occisus est, vir natura ferus et ad tyrannidem
pronior, si suo iure imperare licuisset. Silvanus quoque
in Gallia res novas molitus ante diem tricesimum extinctus est,
solusque imperio Romano eo tempore Constantius princeps et
Augustus fuit.
Mox Iulianum Caesarem ad Gallias misit, patruelem suum,
Galli fratrem, tradita ei in matrimonium sorore, cum multa
oppida barbari expugnassent, alia obsiderent, ubique foeda vastitas e
sset Romanumque imperium non dubia iam calamitate
nutaret. a quo modicis copiis apud Argentoratum Galliae urbem
ingentes Alamannorum copiae extinctae sunt, rex nobilissimus
captus, Galliae restitutae. multa postea per eundem Iulianum
egregia adversum barbaros gesta sunt summotique ultra Rhenum
Germani et finibus suis Romanum imperium restitutum. neque
multo post cum Germaniciani exercitus a Galliarum praesidio
tollerentur, consensu militum Iulianus factus Augustus est interiectoque
anno ad Illyricum obtinendum profectus Constantio
Parthicis proeliis occupato. qui rebus cognitis ad bellum civile
conversus in itinere obiit inter Ciliciam Cappadociamque anno
imperii octavo et tricesimo, aetatis quinto et quadragesimo meruitque
inter divos referri, vir egregiae tranquillitatis, placidus,
nimium amicis et familiaribus credens, mox etiam uxoribus
deditior, qui tamen primis imperii annis ingenti se modestia
egerit, familiarum etiam locupletator neque inhonores sinens,

Torna all'inizio