Ac nisu valido terris allisa fatiscit
Ipsa quidem, sed vectores tellure petita
Exposuit, cursus et spem frustrata sequentum.
Sic lupus invento procul a custodibus agno
Irruit et dentes acuit rabiemque famemque;
Si fuga tunc trepidum rapiat de faucibus hostem,
Insequitur mordetque animis et devorat auras,
Donec ad ignotas caulas et ovilia ventum est;
Tum retrahit cursum: terret locus ipse canumque
Latratus viridique sedens super aggere pastor.
Talia dum Peni peragunt, non leta ferentes
Romulea revehit legatos missus ab urbe
Lelius et pavidos Latiis succedere castris
Imperat. Agnovit Scipio, nec terna sub uno
Tempore flagitia aut triplex iniuria mitem
Excussere animum. Legatos namque benigne
Alloquitur: «Quamquam primum sint federa vobis
Et superum despecta fides, iusque omne quod usquam est,
Non tamen a nobis modo premia digna feretis
Perfidie. Veniet fraudes que vindicet omnes
Una dies. Nil indignum seu moribus in vos
Ipse meis faciam, seu maiestate meorum,
Nec vestram sequar ipse fidem. Discedite tuti,
Mitius armatos inter sub tempore belli
Romanos habiti, quam nos sub pacis amictu
Vos inter.» [...]
Viribus ipse animisque ingens in tempore bellum
Fervidus instaurat. Libie status ipse paventis