Tantum animam, nobis animum quoque, mutuus ut nos
Affectus petere auxilium et praestare iuberet.
Nec genitus gignentis habet pro crimine noxam,
Veridico cecinit quondam uelut ore propheta.
Quapropter ueniat noster dicendus amicus
Hac ratione, fide uiolet ne iura proteruus,
In leui cumulans genitoris pectore technam.
Sin tenet ille dolum iuuenili mente resumptum,
Colligat arma cito patrique simillimus ultro
Exercens studium faxit per bella periclum".
Percipit haec hilaris postquam iuuenilis alumnus,
Procidit et supplex regi ueneratur amorem,
Quo tellus, pelagus seruant atque astra tenorem,
Ne pontus liquidis aruum subuertat habenis
Aut ignita poli mergantur sidera lymphis.
Hinc remeans, iuueni defert sua nuntia uoti,
Ordine cuncta monens. Tandem rex optimus atque
Lanbertus properant, ubi fertilis unda Ticini
Alluit egregiam fluuii cognomine dictam
Vrbem, in qua soliti regem spectare Latini.
Mutua uerba serunt postquam, promittit uterque
Mansurum foedus, roseis dum uecta quadrigis
Fluctibus Oceani perfunditur orbita Phoebi
Aut tellus immota manet nec pondere cedit
Vndique pulcra tuens uertentem sidera mundum,
Si tot uita uirum posset durare per annos.
O iuuenale decus, si mens non leua fuisset!
Sepe datas uoluit pacis rescindere dextras
Fraudibus inuentis; sed enim ratione sagaci
Deprendis, pater alme, dolos ac murmura tempnis.
|
220
225
230
235
240
245
|