18. Amici ad amicos, condolentis et conquerentis de morte fratris
illorum interfecti
Miror, et mirari iusta causa cohibeor, et vobis fortassis nota possit
reprehensionis ascribi, quod de sinistro adventu quem adiunxit
vobis instabilis fortune condicio relatu nuncii vel litterarum cedula
nichil declaratum extitit per vos michi. Audivi namque, referentibus
pluribus, fratrem vestrum, meum amicissimum et dilectum, inimicorum
impetu superveniente suorum, dire mortis ostium subisse. Ex
quo tantum turbinis tantumque doloris visceribus mei cordis affertur,
quod non continet in exprimendo sufficienciam sermo meus. Rogatur
itaque cara vestra dileccio quatenus prefatum negocium, quamvis
ingratum et horridum, michi vestris litteris clarius exponatis, subiungentes,
si vultis quod ad partes vestras viris bellicis me transferam,
quascumque gravitates et onera in vestro servicio sublaturum.
19. Responsiva ad predictam
De obitu fratris nostri tuique amici aliquid tibi declarare noluimus,
ne pudor et dolor, qui nobis astiterant, astarent quoque tibi. Verum,
postquam de sue mortis eventu certitudinem habere desideras, scire
te volumus quod die tali, dum regressum faceret in civitate, taliter
in strata publica apud crucem de campania dolosis et ordinatis insidiis
a talibus vicinis nostris, quos ab antiquo tempore odium ac livor inestuans
in nos et nostros nequiter animarat, invasus extitit ac finaliter
interemptus. De cuius morte tanto gravius cum dolore tenemur,
quanto ab illo prospera percipiebat et grandia tocius nostre linea parentele.
Attamen, consideratis vestigiis et exemplis priorum, quibus
fuit consolacio debita post deploracionem funerum proximorum,
oportet ex debito de vobis illato periculo consolacionem assumere.
Et licet moriturus esset, quia omnes persolvere tenemur debitum humanum,
tamen spem tenemus in Domino et habemus in nostrorum
amicorum bonitate fiduciam quam in hostes nostros, quos iusta causa
non induxit ad facinus, suo loco et tempore ultrix erit prompta et
desiderabilis manus vestra.
20. Socii ad socium, indicantis ei mortem cuiusdam domine sue defuncte
Non arridebit ulterius patii amena viriditas, et lilia convallium
non florebunt, qula domina mea, Maria nomine vivo, sive domina domicella,
que tamquam recentissima vitis animo solum refloruerat et
fronduerat, sed aliis dabat reflorere arboribus, per amissionem spiritus
est siccata. O utinam mortua esset illa mors pessima et crudelis, ne,
tam et tantam michi subripiens dominam, me tam tristibiliter momordisset!
Revera, in tanti doloris acerbitate locatus, nullum possum consolacionis
|
|