Marie abbatissa, et prepositos ordinasset ad regendum, et gubernandum,
et dominandum, seu secundum institucionem regule ibi
preordinandum, et bivendum in iam dicto monasterio puellarem.
modo vero auditi essent, ut ipsa suprascripta Adelberga abbatissa
cum suprascripto suo advocatorem diceret, ut iam dicto monasterio
Sancte Marie cum rebus, et terris, et cellis, et pertinenciis
suis non fuisset subiectus sub potestate et dominacione predicti sui
monasterii Sancti Vincencii, et semper in sua potestate libera fuisset,
et de rebus, et pertinenciis predicti monasterii Sancte Marie potestate
abere illa, et custodes ipsius monasterii puellare dare et
alienare, et quale parte volere sine cuiuscumque contradiccione, eo
quod subiectus ipso monasterio puellarum. subiectus, neque fuisset,
neque sit predicti monasterii sui Sancti Vincencii, querebat et de
pertinenciis suis exinde cum eis, secundum legem, facere finem.
iam supradictus domnus gloriosus princeps, dux, et marchio, hec
auditas, cum omnibus supranominati ibidem residentibus dixerunt
ipsiusque super Adelberge abbatisse, et supradicti abbatis et sui, ut
de predicto venerabili abbati, et supradicti advocatores causacione
respondere quod voleret. ipsa supradicta Adelberga abbatissa, cum
supradicto advocatore suo, hostenderant unum preceptum sigillatum,
et dederunt eum in manu predicti gloriosi principis, dux, et marchioni,
quem ipse gloriosus princeps per ordinem relegi fecit, continentem
inter cetera: quomodo Uuo et Lotharius reges concesserat
in monasterio puellarem, quod fundatum est in Marsorum
provincia in honore Dei genitricis, et virginis Marie constructa in
Apinianici, et confirmaverat, et conroboraverat, qualiter subditus
esse videtur es, monasterium Beati Vincencii levite et martiris,
|
|