I «Mortem tuam breviter pl[angit tuus heres.
II Non credo quod mulier tua sive nati
Darent quinque iugera terre sive prati
Ut nos, quod [de medio iam sumus sub]lati,
A p[oenis] redimerent quas debemus pati.
III O [Caro miserrima iam scis quam male] tuta
…..mundi sit gloria, fallax et ca[duca?],
Pessimis [doloribus vitiis] poll[uta]
[Et veneno daemonum nequiter imbuta]
IV Pretiosis vestibus non es nunc induta,
Tuum valet p[allium] vix duo minuta,
P[arvo] linth[eamine iac]es involuta,
(Si meruisti pretium, nondum es secuta);
Tibi modo pauperes non ferunt tributa
.
V Nam, licet non sentias nunc tormenta dura,
Scio quod suppliciis non es caritura,
Nam testantur omnium Scripturarum iura
Penas mecum eris postmodum passura.
VI Qu[ia] p[ater pauperum non eras, sed praedo,].
Te rodunt in tumulo vermes et putredo;
Non possum hic amplius stare, iam recedo;
stare, iam recedo; respondere, credo. »
Hic loquitur Corpus [et respo] ndit Anime rationibus.
VII Tandem, postquam Spiritus talia dixisset,
Corpus caput erigit quasi revixisset;
Postquam vero gemitus multos emisisset,
Quis secum interrogat locutus fuisset:
VIII «Esne meus Spiritus qui sic loquebaris?
Non sunt vera penitus omnia que faris;
Nam probabo plenius argumentis claris
Quod in parte vera [sunt], in parte nugaris
IX Feci te multotiens, fateor, errare,
A bonis operibus sepe declinare;
Sed, si Caro faciat Animam peccare,
Quandoque non mirum est, dicam tibi quare.
X Mundus et demonium [foed]us pepigere,
[Et Carnem] mi[serrimam se]cum conmissere,
Q[uam] si [vigor Animae secum] coherere,
In peccati [foveam cad]unt ambo vere.
XI Mundus et demonium [legem fecere mutuam
Fraudis, ad consor[tium] carnem trahentes fatuam;