DIFFINICIO PLACITI DE SANCTO SALVATORE IN ALIFIS.
IN nomine Domini. Anno tricesimo septimo regnante domno
Constantino magno imperatore, et undecimo anno principatus
domni Landolfi gloriosi principis, et septimo anno principatus domni
Pandolfi filio eius, mense ianuario, octava indiccione. [I]deoque
nos Iohannes, gracia Dei episcopus Sancte Sedis Beneventane, declaramus
quia domnus Leo venerabilis abbas monasterii Sancti
Vincencii, situs supra Vulturni fonte, venit Beneventum, ante superius
dictus domnus Landolfus gloriosissima princeps causavit
contra nos pro pars predicti nostri episcopii, et contra Alfanum
gastaldeum pro pars sacri palacii, qui causam eiusdem sacri palacii
peragebat de monasterio Domini Salvatoris, quod edificatum
fuit in Alife, de quo dicebat ipse qui supra domnus Leo venerabilis
abbas, ut predictum monasterium Domini Salvatoris liberum
factum esset ab episcopo Beneventano, et palacio illum subdidisset
in iam dicto suo monasterio Sancti Vincencii, ut talem dominacionem
haberet ibi, quali<ter> abbas debet habere in monasterio. Unde
nos diximus verum non esset. et ille nobis guadiam de comprobandum
talia, secundum legem per testes datam habuit, et positum
mediatorem. sed dum ipse qui supra domnus Leo venerabilis
|
|