tintinnant aures, oculos nox occupat atra.
attamen ipsa virum labens circumdedit ulnis.
acrius emeritis constringens colla lacertis,
et velut auratis vivax laquearibus humor
defit et in nubes paulatim flamma recedit
ceruleumque trahunt radiantia tecta colorem,
non secus (heu pietas!) liquidas dilapsus in auras
spiritus augustos damnavit nocte penates;
nec minus attonita est praerepta coniuge proles
regia, quam vates calcato Thracius angue
Strymonia consorte fuit plectroque tacente
moestior Eurydices deflevit funera planctu.
quid tibi nobilitas, quid regia stemmata prosunt?
Quid pater Insubrum rerumque potitus in urbe
felix innumeras regnorum flexit habenas ?
ite et ob immensas, mortales, temnite letum
divitias, longę promittite tempora vitae,
quod vobis dat Phasis avem vel, qui Iovis arcem
prodidit obsessam, dapibus prosecta dat anser,
quod tibi frendentem nebulosis Umbria campis
nutrit aprum rombumque nequit perferre patella
aequoris Hadriaci, quod pinguis stagna Lucrini
mollia marmorea saturent conchilia testa
|
120
125
130
135
140
|