sorem pro merito tuae argue uoluntatis». Tunc complectentes se,
ac diebus pluribus commanentes, se diuinis eloquiis refecerunt.
Beatus uero Proculus, a papa benedictione accepta, reuersus est in
locum suum, in quo multi ab eo ab obsessis corporibus demones
sunt fugati, ceci illuminati, manchi restituti, surdi et ab aliis languoribus,
per inuocationem Christi nominis, pristinae redditi sanitati.
Eo tempore Britius episcopus, Carpoforus et multi alii, qui
cum eo de Syriae partibus uenerant, miserunt ad eum, ut ad eos
Spoletum quam citius properaret: qui ad eos Spoletum cum Volusiano
ueniens, salutauerunt se in osculo pacis. In ieiuniis uero et
orationibus sancti Domini persistentes, idolorum culturam sua predicatione
euacuabant, infirmis sanitates plurimas impendentes.
Inter quos paralyticus membrorum omnium officio destitutus
erat: sed pro eo rogantibus sanctis, eleuatis oculis in celum, rogauit
beatus Proculus Christum, ut eum incolumem restitueret, a peccatis
pariter liberando. Tunc homo plenarie est sanatus, et qui aderant,
gratias Domino retulerunt.
Eo tempore presidebant Spoleti Turgius et Leontius, prefecti
nequissimi, qui uidentes signa et prodigia, quae Dominus per
suum famulum faciebat, zelo iniquitatis repleti, miserunt spiculatores,
ut ubicumque inuenirent sanctos, ducerent ante conspectum
eorum compeditos. Nocte uero eadem apparuit Dominus per uisum
beato Proculo, dicens: «Dilecte mi, surge cum fratribus tuis,
et ad partes alteras euntes, hoc tempore uos saluate. Tu autem
uade Bononiam, et predica nomen meum populo terrae, et multis
per te conuersis et ab errore uiae suae ad ueritatis semitam reuocatis,
uenies ad me triumphator cum palma martyrii». Completa
uisione, Proculus surgens, ait fratribus: «Fratres, surgite eamus,
quia dominus noster Iesus Christus hac hora apparuit michi dicens,
quia mane perimendi estis, nisi uos saluaueritis: mihi autem precepit,
ut eam Bononiam». Tunc exierunt nocte illa a Spoleto, et
dantes sibi osculum pacis, ab inuicem recesserunt.
|
|