Pag 77

ut simus ambo pariter in Christo nostro et vestro unum
sacerdotium et unum regnum, sed gaudere quia et vobis sicut et
nobis reposita est in Domino spes salutis, si tamen, audita voce Domini,
non vultis usque in finem obdurare corda vestra; oportet autem
nos prius ostendere quomodo reposita fuerit gentibus spes salutis,
quando erant sine lege et prophetis, sine fide veri Dei et confessione
salutis, deinde quemadmodum reposita sit et vobis, ut et vos simul
nobiscum et nos vobiscum gaudeamus in uberibus consolationis
ipsius.
Loquens Deus onnipotens ad Abraam patrem vestrum, inter
cetera magnalia que promisit ei, "Possidebit", inquit, "semen tuum
portas inimicorum tuorum, et benedicentur in semine tuo omnes gentes
terre". Ecce, in semine Abrae benedictio est gentibus repromissa,
que tamen benedictio sine fide que est in uno Deo non posset
hereditari. Unde aperte liquet quod tunc in semine Abrae benedictio
gentibus data est, cum credentes in illum Deum, in quem credidit
Abraam, receperunt in capud structure sue lapidem quem
reprobaverunt edificantes, hoc est: "benedictus qui venit in nomine
Domini". At ne parva aut infirma videatur esse promissio,
dictum est hoc ipsum ad Ysaac, replicatum est itidem ad Iacob: ad
Ysaac: "Tibi", inquit, "et posteris tuis dabo universas regiones has,
et benedicentur in semine tuo omnes gentes terre, eo quod obedierit
Abraam voci mee"; ad Iacob: "Dilataberis ad occidentem et
orientem et septentrionem et meridiem, et benedicentur in te et
in semine tuo cuncte tribus terre". Sed quare dicit Scriptura
Iacob: "In te et in semine tuo", nisi quod ex tunc iam ceperant
gentes occultam saltim hereditare benedictionem, quando ancille,
que non erant ex illo semine, iuncte sunt matrimonio Iacob, et