poterat. quin etiam per litteras occultas Aurelianum ita fuerat
deprecatus, ut inter alia uersu Vergiliano uteretur: eripe me
his invicte malis. || quem Claudius correctorem Lucaniae
provexit aspergens hominem eleganti ioco, sublimius habendum
regere aliquam Italiae partem quam trans Alpes regnare. ||
Zenobiam quoque occiso Odenatho marito, qui Orientent tenebat,
haud longe ab Antiochia sine gravi proelio cepit ingressusque
Romam nobilem triumphum quasi receptor Orientis Occidentisque
egit praecedentibus currum Tetrico et Zenobia. hoc imperante
etiam in Urbe monetarii rebellaverunt vitiatis pecuniis et
Felicissimo rationali interfecto, quos Aurelianus victos ultima
crudelitate compescuit. plurimos nobiles capite damnavit. saevus
et sanguinarius ac necessarius magis in quibusdam quam in
nullo amabilis imperator. trux omni tempore, etiam filii sororis
interfector, disciplinae tamen militaris et morum dissolutorum
magna ex parte corrector.
Provinciam Daciam, quam Traianus ultra Danuvium fecerat,
intermisit vastata omni Illyrico et Moesia desperans eam
posse retineri abductosque Romanos ex urbibus et agris Daciae
in media Moesia collocavit appelavitque eam Daciam, quae
nunc duas Moesias dividit et est dextera Danuvio in mare
fluenti, cum antea fuerit in laeva. occiditur servi sui fraude,
qui ad quosdam militares viros amicos ipsius nomina pertulit
adnotata falso manum eius imitatus, tamquam Aurelianus ipsos
pararet occidere; itaque ut praeveniretur, ab isdem interfectus
est in itineris medio, quod inter Constantinopolim et Heracliam
est stratae veteris; locus Caenophrurium appellatur. mors tamen
eius inulta non fuit. meruit quoque inter divos referri. || imperavit
annos quinque menses sex. ||
Tacitus post hunc suscepit imperium, vir egregie moratus
et rei publicae gerendae idoneus. nihil tamen potuit ostendere
intra sextum mensem imperii morte praeventus. Florianus, qui
|
|