Henricus Septimellensis: Elegia

Pag 28


Fata neronizant in me: michi triste prophetant
Astra poli, michi dat tristia signa polus.
O dolor, o pudor, o gravitas, o tristia fata!
Sum miser et nulli sum miserandus ego.
O bona prosperitas, ubi nunc es? Nunc mea versa est
in luctum cithara, fit lacrimosa lira.
O mala dulcedo, subito que sumpta venenas,
queve recompensas mellea felle gravi!
O felix qui non est usus prosperitate!
Nam venit ex sola prosperitate dolor.
Non sine felle suo dulcet fortuna nec albet
absque nigredine, nec mons sine valle fuit.
Cui multum mellis, multum dedit ipsa veneni;
mel vomuit primum felleus ille sapor.
Sic gravius cadit hic quem format forma gigantis
quam nanus cuius parvula forma sedet.
Ut plumbum, gravius pluma paleaque lapillus,
sic gravius cadit hic qui bona multa tulit.
Hic ego, qui fueram satur omni prosperitate,
hoc verum fateor omnibus esse modis.





25




30




35




40
Torna all'inizio