Pag 612

qui regibus interdicerent, ut non pugnarent, et episcopos ad concilium vocarent,
Petrum scilicet episcopum Albanensem, virum religiosissimum, qui ante episcopatum
temporibus papę Alexandri ex precepto abbatis sui contra symoniacam [heresim]
per medios ignes transivit illesus, et Udalricum Paduanum episcopum, virum
valde eloquentissimum et Heinrico regi satis fidelissimum, et Aquileiensem patriarcham;
qui Alpes transeuntes regem in Baioaria inveniunt; sed neque suplicationibus neque
precibus neque aliqua quavis calliditate potuerunt efficere, ut synodum pateretur rex
Heinricus in suo regno eos celebrare, nisi Rudolfum absque vocatione vellent excommunicare.
Quod dum illi facere noluissent interdicentibus canonibus, infecto negocio
Romam rediere. Iterum acriter pugnatum est, et multa milia hominum ex utraque
parte cecidere.
INCIPIT LIBER VIIII.
Interea rex Henricus deliberato consilio misit Romę legatos, Lemarum scilicet
Bremensem archiepiscopum, de quo supra retulimus, et Pabenbariensem episcopum et
alios quam plures, superbam et inauditam portantes legationem, ut, si vellet papa
R[udolfum] absque iudicio excommunicare, debitam ei preberet obedientiam; sin aliter,
acquireret sibi papam, qui faceret secundum eius voluntatem. Venerabilis vero pontifex,
qui pro veritate mori paratus erat, non solum racionem pretendentem non condemnavit,
sed etiam ipsum regem superbe loquentem excommunicavit. Quod factum
populo Romano magnam dedit fluctuationem. Interea prefati regis legati Tusciam
venientes a subiectione excellentissimę cometisse M[atildę] omnino temptabant avertere;
et quia plebs semper cupida novarum rerum, infida prioribus dominis, tum quia
eadem plebs naturaliter infida est, quod voluere, facillime facere potuere; dehinc
venientes Longobardiam, relicto marchione Alberto et comite Bosone in partibus Tuscię,
omnes principes Longobardorum ad colloquium invitantes apud Brixianorium, diviso
regno et sacerdotio, ad regem remearunt. Interea venerabilis pontifex post pentecosten
cum Ruberto Normannorum duce citra Aquinum colloquium habuit eumque
ab excommunicatione absolvit; qui eius proprius factus miles omnem Apulie et
Calabrię ab eo suscepit principatum.
Cum hec gererentur, Longobardorum episcopi et principes apud Brixianorium
conveniunt; haut segnis ibi rex occurrit cum suis episcopis ac ultramontanis principibus;
ubi communicato pessimo consilio eligitur Guibertus in Romanum pontificem a
consimilibus, nullo ibi Romano astante clerico vel laico, presidente Romanę cathedrę
venerabili papa Gregorio, qui iam per quinquennium in pace universalem rexerat