et tam boni balistarii cotidie in castello imperatoris latitabant,
quod fere nemo Cremensis poterat contra castellum supra
suas machinas se opponere, qui ab ipsis balistariis non
interficeretur, nihil proficiente lorica. Ipsemet quoque
imperator optime noscens sagittare, ut extimo, multos de
Cremensibus interfecit. Quocirca Cremenses maxime perterriti
intollerabilibusque vigiliis, quas assidue faciebant,
fatigati, ex magna parte sauciati ac iram et dolorem ducis
Conradi, qui milites suos amiserat, metuentes, quoniam etiam
quam plurimi, qui ab initio castrum defensaverunt, ex ipso clam
exiverant imperatori et aliis principibus se tradentes et assidue
magna ipsorum copia clam exire properabant, paventes etiam,
ne per vim caperentur,— quod si eis acciderit, sciebant maiorem
ipsorum partem a Teutonicis et maxime a Cremonensibus,
quos per longum tempus offenderant, gladio fore perituram —
consilium inierunt eum imperatore fedus faciendi ac de
manibus ipsius qualitercunque se eripiendi.
Quod imperator per legatos ipsorum audiens, quoniam
pius erat atque misericors nec ipsorum mortem cupiebat, Dei
voluntatis imitator, qui non vult "mortem peccatoris, sed ut
convertatur et vivat", legatis respondit, dicens: ut, si Mediolanenses
atque Brixienses omnes, qui intra ipsum castrum
fuerant, absque omnibus armis, que infra castrum habebant,
|
1
5
10
15
20
|