Cap. XXXVII.
Sacerdotium conqueritur de fratribus Praedicatoribus
Minoribus, eorumque fastum reprimi petit.
Lachrymabili querimonia cogimur explicare
normam enormem in nostrum contemptum,
et generale scandalum introductam:
per quam augeri robur fidei dum creditur,
oritur error, et dissensionis materia propagatur.
Nam fratres Praedicatores et Minores,
qui post suarum religionum exordia, contra
nos odio et rancore concepto, vitam et
conversationem nostram reprobam predicando
multifariam depravarunt, nos et jura nostra minoraverunt
in tantum, quod simus jam ad nihilum
redacti, et qui olim ratione officii dominabamur
regibus, principes ligabamus, increpationes
faciebamus in populis, nunc simus in opprobium
et derisum, et celeberrima laus nostra
versa est in fabulam omni carni. Tacemus
autem qualiter praedicti fratres, in alienam messem
paulatim manum immittentes, clerum singulis
dignitatibus supplantarunt, et sibi poenitentias
et baptismata infirmantium, unctiones
et coemiteria usurpantes, in se omnem vim
et authoritatem clericalis ministerii astrinxerunt.
Nunc autem ut jura nostra potentius enervarent,
et a nobis devotionem praeciderent singulorum,
duas novas fraternitates creaverunt:
ad quas sic generaliter mares et foeminas receperunt,
quod vix unus et una remansit cujus
nomen in altera non sit scriptum. Unde convenientibus
singulis in Ecclesiis eorundem, nostros
|
|