erat cecum, quia sumebat pro vero mendacium, quicumque nunc
opus simile facit, nonne causam eandem incurrit? Nam sicut illi decepti lapides
et ligna credebant deos, ita vos vestros sacerdotes putatis veros, quos
incunctanter esse constat falsos. Unde hoc scire possumus? Vultis nosse
unde? In tenebris sumus: ut hoc patenter cognoscamus, ad lucem eamus.
Ad quam lucem? Ad verbum videlicet Dei. Ecce, Christus dicit: Qui mihi
ministrat, me sequatur. Quod est aperte dicere: A nemine quippe mihi ministratur,
nisi ab eo qui me sequitur. Vestrorum vitam sacerdotum scio vos
nosse. Et quo Christus pergat et quid dicat, audite, atque tunc plenius cognoscetis
utrum isti sint eius ministri, an ipsius potius adversarii. Ecce Christus
clamat: Discite a me, quia mitis sum et humilis corde. Et iterum de se
dicit: Filius hominis non habet ubi caput reclinet. Et item: Beati pauperes
spiritu, quoniam ipsorum est regnum caelorum. E contra vero, ut inspicitis,
vestri sacerdotes, qui effici possunt ditiores in terrenis rebus, excelsiores in
aedificandis turribus et domibus, superbiores in honoribus, in mollibus
delectatisque vestibus pulchriores, ipsi putantur beatiores. En ipsi, ut cernitis,
sicut laici, palam uxores ducunt, stuprum, quemadmodum scelestes
laici, sequuntur, atque ad nefandum hoc opus patrandum tanto sunt validiores,
quanto a terreno labore minus oppressi, videlicet viventes de dono
Dei. Christus autem in suis e contra ministris tantam munditiam quaerit et
exoptat, ut non solum in opere, verum etiam stupri scelus damnet in corde
dicens: Qui viderit mulierem ad concupiscendum eam, iam moechatus est
eam in corde suo. Redite, dilectissimi, ad corda vestra, redite, et sumere verum
falsumque respuere discite. Nam conatus sum eos reducere ad suam
lucem, sed nequivi; ut enim vos ad vestram reducam, huc ideo veni, et hoc
|
|