Nam in ejusdem altaris mensa facta est effossio,
ubi Cassullam quorundam Sanctorum
pretiosissimas Reliquias continentem deposuerunt,
et paginulam literarum talem scripturam
habentem: In anno millesimo centesimo
quinto, et die mensis Octobris stante quarto
decimo, per Indictionem quartam decimam,
peracta est consecratio altaris majoris Beati Clementis
Martyris Monasterii, in honore Sanctae
Trinitatis, et Beata Dei Genitricis Virginis
Maria, et Sanctii Vincentii Martyris, et Beati
Egidii Confessoris, a me indigno Walterio
Episcopo Balvensis Ecclesiae, cuus praedicti
Monasterii Grimoaldus maximus Abbas hoc in
tempore regimine siquidem nutu Dei tenere videtur,
una cum Monachis suis, et sequacibus
omnibus, astante illic Praeposito Berardo Monasterii
Sancti Liberatoris, vel plurimis aliis maximis
hominibus, Regenteque jussu Dei Apostolicam
arcem Romanae Urbis Paschali gloriosissimo
etenim Papa. Quae dies festiva ducitur
per singulos annos tam a Clero quam a populo,
et remissio sit omnibus advenientibus
de poenitentia sumpta criminalium peccatorum
integer annus, et quadraginta dies de
venialibus. Ipso namque anno quidam Sulmonenses,
Otto et Johannes, dederunt suas possessiones
quascumque habebant Piscariensi Mona¬sterio,
Otto factus Monachus ejusdem Monasterii
quamdiu vixit placere Deo studuit in
sancta conversatione. Supradictis itaque ac
aliis modis clarificavit Dominus merita Beati
Clementis, ad correptionem praesentium, et
eruditionem futurorum, ostendes eum in Monasterio
Piscariensi esse reconditum.
Erat tunc temporis consuetudo, et, ut veracius
dicam, religiosa devotio, ut omnes de
circumadiacentibus Castellis, tam majores,
quam minimi, ob reverentjam gloriosi Martyris
in Cimiterio Beati Clementis ex hoc Mundo
transeuntes sepelirentur.
Grimoaldus Abbas intuens multa mirabilia
suo tempore saepissime fieri, magis et magis
proficiebat in timore Dei, et quaecumque ex
redtibus Ecclesiae, vel bonorum virorum largitione
congregare poterat, non parentibus
tribuebat, sed ad decus Ecclesiae in ornamentis
et utensilibus expendebat. Fecit namque
a Septentrionali parte Monasterii juxta latus
Ecclesiae palatium ad habitationem Abbatum,
et cameras ad deponendas res et substantias
Monasterii; quod palatium variis picturis et
quibusdam historiis de veteri Testamento decoravit.
Fecit crucem argenteam appendentem
quindecim libras argenti, quae a sinistris
choriante altare fixa, ob reverentiam Dominicae
Passionis a populis debita veneratione coleretur.
Fecit et calicem aureum appendentem
libram auri purissimi, in quo mysteria
Dei magnis festivitatibus conficerentur. Fecit
et textum argenteum, qui expanderetur vel
reperiretur super altare Dominicis diebus, et
in Festis Sanctorum. Crucem vero magnam,
quam Gilebertus abraserat argento, imagine
ac passione Salvatoris depingere simul et decorare
fecit. Iste Vir Sanctus quamvis esset
carnis munditia, et honestate vitae consors
Sanctorum habitantium in secretis coelistibus,
non tamen poterat dignoscere, nisi Deo sibi
revelante, diem sui obitus. Dum autem esset
valde solicitus de augmento Ecclesiae sibi commissae,
|
|