«Ego dormio et cor meum vigilat» (Cant., V, 2), ut sis apud eum pro
nobis sollicita, sola nobis desperacio restat. Nam et filius tuus adiuvat,
«quod non suscitemus te nec evigilemus donec tu ipsa velis» (Cant., II, 7).
Quare dignissime misericordie tue supplico, quantum possum, quatenus
ad nostras miserias vel cito intendere cum effectu, ut finem
imponas legi sive perfidie Machometi et potencie Sarracenorum et
apud filium tuum impetrare procures, ut tam christianis quam Sarracenis
ira et furor Domini in tranquillitatem et misericordiam convertantur.
Valde vale decora et pro nobis semper Christum exora!
Data in oriente.
III.
Epistola afflicte anime de ecclesia militante ad totam ecclesiam triumphantem
et celestem curiam contra blasfemiam Alchorani.
[G]loriose celesti curie et ecclesie triumphanti afflictus et modicus
frater predicator, minimus in ecclesia militanti, gemens et dolens in profundis
partibus orientis in medio captivorum de summo et eterno
eternaliter et summe gaudere et nostrarum miseriarum ex summo
gaudio non oblivisci.
Loqui vobis gloriosis de vestra gloria et gaudio conveniret, sed
meum cor miserum et multis miseriis occupatum in medio captivorum
collacionem gaudii non admittit, nisi in quantum ad vestrum suspiro
gaudium in futuro. Set ecce in presenti tanto dolore afficior, quod
ex abundancia cordis eis dolorem exprimo et lacrimis, et suspiria
non verecundor transmittere in celesti convivio iubilantibus: «miseremini
mei, miseremini mei! Saltem vos amici mei, quia manus Domini tetigit
me» (Iob. XIX, 21)! Desidero vero de causis mei doloris aliquantum
conferre vobiscum. Et si aliquid ex impaciencia dicerem, quod vestram
curiam aut meam non deceret professionem, me velud impacientem
et dolore ebrium apud summum Iudicem excusare velitis, quare «factus
sum in derisum factusque est sermo Domini in derisum et opprobrium
tota die» (Ierem., XX, 7, 8) Nam ego miser et peccator eo tempore missus
sum ad predicandum fidem Christi Sarracenis et Tartaris, quia
non solum tartari et alie naciones efficiuntur Sarraceni sed eciam
christiani. Set si sic continuabunt et ita fecerint, sicut modo fecerunt
in duobus annis in Tripoli et in Accon, occidentes, captivantes
et ad suam perfidiam tormentis et suppliciis christianos trahentes,
brevi tempore non remanebit nec unus quidem christianus in mundo.
«Quis dabit capiti meo aquam et oculis meis fontem lacrimarum, et plorabo
|
|