Undique delitiis dum fertilitate nataret,
Et gravis instaret febris proceresque necaret,
Plena manent feretris prata, platea, lares.
7. Papa Adrianus conqueritur imperatori F. de senatoribus noviter in Urbe institutis et de
rege Sycilie.
Dum male Romuleus populus foret agmine cesus,
In mediis campis fuerat cum cesare presul,
Lesaque Romana curia tristis erat.
Cesare multimodam posuit presente querelam,
Et petit, ut dignam satagat prebere medelam.
Materiamque mali sic Adrianus ait:
En novus ingratus consurgit in Urbe senatus,
Tollere primatus, papa prohibente, paratus;
Qui nisi pellatur, spes bona nulla datur.
Conqueror Appuliam Siculo servire tyranno,
Qua Beneventano cupimus consistere Sampno;
Hanc nisi reddideris, non michi cesar eris.
Sum tibi tuque michi sociali federe iunctus,
Esque meis manibus iam convenienter inunctus.
Est tibi terra prope, fer precor, inquit, opem.
Cesar ad hoc motus animo favet ilico totus,
Set neque propositum poterit persolvere votum;
Febris enim dominis tollit ubique iocum.
Rex placare bonum satagit mulcendo patronum,
Tempore quo valeant equites artare colonum;
Nunc satis est feretrum flendo referre domum.
Papa supervacuas Adrianus concipit iras,
Ad mala conspirat, faciens per secula mira,
Scismatis errores corde manuque movet.
Differo maiorem pape recitare dolorem;
Cesaris in patriam reditum describo priorem.
Post loquar errorem, quem male Roma fovet.
8. De destructione Spoleti propter falsam monetam quam dederunt imperatori F.
Inde Spoletinam Cesar procedit ad urbem.
Castra metatur eques; castrum precingit in orbem;
Digna tributa petit; turba dolosa dedit.
Falsa moneta datur; patuit fraus; pugna paratur.
Miles ut armatur, populus fugit; illa crematur.
Protinus urbs capitur; congrua pena datur.
Nunc sedet augustus; capitur locus ille perustus.
Qui fuerat vacaus miles, discedit honustus.
Debita qui sprevit reddere, cuncta dedit.
9. De traditione Veronensium, quando imperatorem et totum exercitum occidere voluerunt.
Regia signa movent, veniunt ad plana Verone;
Fraudeque maiore plebs obstitit illa corone,
Cesaris et comitum perdere fata volens.
Flumen transitur; dum montis ad arta venitur,
Mox iter obstruitur, pons frangitur, hostis aditur,
Et quasi sub laqueo clauditur ille situs.
|
|