in ortu usque riagine, qui nominatur Ravennola; et a capite eiusdem
riaginis venientes iusta montes puplicos, in montem usque Benafranum,
qui est super urbem; eodem vero revolvente monte, usque
in cilium montis, qui est super terra, que vocatur Arcora, que est
ecclesie hereditas Sancte Dei genitricis Marie, que Oliveto vocatur,
subiecta prefati monasterii, et ecclesia nichilominus Sancte
Cristine, cum inclitis territoriis suis, et cum reliquis finibus ipsa
hereditas circumdatas in fluvio usque Vulturno; nam iterum ex
alia parte inchoantes a prima fine iam dicto fluvio Sangro, ipsoque
relinquente quomodo decernit aparu colle, et pergens usque in
rivio, qui dicitur Foruli, eodemque decurrente rivio usque in fluvio
Vantra, et quomodo decurrit ipsum fluvium in alio flumine, quod
Vulturnus vocatur, et quemammodum ipsum decurrit flumen iusta
terram eiusdem monasterii, usque in predictis finibus, et terris ecclesie
Sancte Marie), qualiter in eadem precepta continere videtur
quam et cum precepta ipsa concessionis, et iam dictis scripcionibus,
et offersionibus ostense fuisset, causavimus contra ipsum Landulfum
dicendo: ut postquam precepta ipsa, et iam dicte cartule,
et offersiones, a parte ipsius monasterii facte fuisset, postea ipse
Landulfus, et filius et omnibus eius contrasset terris, et montibus,
et silvis ipsis a parte ipsius nostri monasterii, et precepta ipsa, et
descripciones, et offersionibus ipsis diceretis, ut fallaces essent.
querebamus exinde audire ab eo responsum, et legibus inde cum
eo finem facerent. predictus Landulfus cum nos altercantes contra
se audisset ex rebus ipsis, cepit ille dicere coram predicta potestas:
ut iam dicta precepta, et iam dicte offersiones, et scripciones,
quas nos ei ostensimus, in omnibus sicut continunt veritose essent,
et terris, et montibus, et silvis ipsis per suprascripte fines
|
|