Incipit liber secundus
1
Cum dux Rogerius per omnia letis potitus successibus totas
Boamundi terras omnemque ducatum in integrum potentissime
obtinere videretur, nec non Capuanorum princeps, magisterque
militum neapolitanus, omnisque terra que erat usque pene fines
anconitane urbis, bellorum cunctis contrarietatibus sopitis sibi
subderetur, sepissima sibi ac familiari quorundam, maximeque
Henrici comitis avunculi sui, a quo plus aliis diligebatur, cepit
suggeri collocutione; videlicet ut ipse, qui tot provinciis, Sicilie,
Calabrie, Apulie, ceterisque regionibus que pene Romam usque
habentur, Domino cooperante dominabatur, nequaquam utique
ducalis sed Regii illustrari culminis honore deberet. Qui etiam
addebant, quod regni ipsius principium et caput, Panhormus
Sicilie metropolis fieri deceret; que olim sub priscis temporibus
super hanc ipsam provinciam Reges nonnullos habuisse traditur,
qui postea, pluribus evolutis annis, occulto Dei
disponente iudicio nunc usque sine regibus mansit.
2
Horum itaque amica atque laudanda suggestio, cum infra
semet ipsum multipharie tractando versaretur, velletque exinde
certum ratumque habere consilium Salernum regreditur; extra
quam non longe convocatis ad se aliquibus ecclesiasticis peritissimis,
atque competentioribus personis, nec non quibusdam
principibus, comitibus, baronibus, simulque aliis qui sibi sunt
visi probatioribus viris, patefecit eis examinandum secretum et
inopinatum negotium; ac illi, rem ipsam sollicite perscrutantes,
|
|