Pag 124

XV. An tu illos vivere putas, qui tetri, rabidi et concitatissimi
sunt impetu doloris, armorum, sanguinis, suppliciorum, quorum
est minax vultus, tristis frons, torva facies, citatus gradus, manus
inquiete, color versus, suspiria crebra: micant oculi, horrent capilli,
stridet spiritus, quatiuntur labra, comprimuntur dentes; qui
pulsant humum pedibus, qui complodunt sepius manus, qui totum
concitant corpus, fedi visu, horrendi facie, omni denique irarum
affectione deformes?
Aut illis iure tuo vitam cedis, qui quorumdam inhonorifico
facto vel dicto moventur, si aliorum sermonem superbus aliquis
aversatus est aut palam risit; qui, si cum aliis ad cenam non admissi
sunt, aut si admissi, non in medio sed in ultimo forte locati,
si illis salutantibus mutuam salutationem non de industria salutatus
non reddidit, serio ista fieri et ad suam contumeliam credent?
Quid de invidis censes, qui aliena felicitate tristantur, alienis
malis delectatur, qui ut commodum aliquod consequantur, alios
violant, nature leges evertunt, ab humanitate exeunt et hominem ex
homine tollunt? Nonne hec eterna miseria est et inhumana voluptas?
Nec illos mortuos putas, quibus longe parate opes et rerum
abundantia et magnifcentia edium regiarum semper timori
sunt, ne tantos eos apparatus aut pretoris sevitia aut aliqua intercedens
culpa depilet? Exagitati etiam morbis doloribusque, quibus