ducitur. Qui in illis degunt rustici habentur atque ignobiles,
mercatores aspernantur ut vile atque abiectum hominum genus,
prediis suis contentum ac prodigum esse neque futuri quicquam
pensi habere signum nobilitatis volunt; ea quotidie augetur vel
pecunia vel famulatu. Nam mercatorum aut quorumvis opificum
filii qui diviciis prestant aut empio predio rus se conferunt, urbe
relicta atque eius fructu contenti, seminobiles evadunt suisque
posteris nobilitatem prebent aut famulantes principibus aliquo
predio collato pro nobilibus honorantur. Ita plus illis rura et
nemus conferunt quam urbes atque otii quam negotii ratio ad
consequendam nobilitatem. Eos certe qui apud nos semirustici
censentur villarum incole, illi nobilitatis laude commendant.
22 Hos Britanni secutitur, Angli hodie vocitati, qui nobiles in
civitatibus morari ignominie loco putant: rura silvis ac pascuis
seclusa inhabitant, nobiliorem ex censu iudicant, rem rusticam
curant vendentes lanam et armentorum fetus neque turpe existimant
admisceri questui rusticano. Vidi ego hominem relicta mercandi
cura, cum predia pretiosiora emisset atque in ea cum familia
urbe posthabita se contulisset, auctorem nobilitatis filiis extitisse
et ipsum haud reiectum a nobilium cetu. Multos quoque
ignobilis generis aliquod prestans in bello facinus, acceptis a principe
donis, nobilitavit.
23 Hispania duplici nobilitate utitur. Nam et qui in suis civitatibus
antiquo genere orti ceteris presunt divitiis prediti et qui in
campis commorantes nutriuntur ex prediorum censu cum ornatiore
quodam vivendi ritu, quo ceteris prestent, nobilium nomen
tenent. Hos inter omnes equester ordo primum nobilitatis locum
habet.
24 Apud Grecos quicunque ad imperatoris aulam vocati servitio
eius insistunt, quantumvis abiecti generis, ob principis consuetudinem
ac famulatum nobilitatis titulo potiuntur appellanturque
deinceps nobiles. Apud nostros vero principes is mos inolevit, ut
pontifex, imperator, reges, principes privilegio et litteris faciant
|
|