Remigis ut strepitus siluit stridorque radentum,
Scipio mitis ait: «Seu sunt, seu talia fingis,
Dulcia sunt, fateor, sensusque et pectora mulcent.
Illum equidem iam nunc iuvenemque novumque poetam
Complector, tibi nunc visum quondamque parenti,
Promissumque michi geminozponsore profecto
Diligo, quisquis erit; si nullus, diligo nullum.»
Dixerat, et facili prebebant corpora somno.
Sol pelago rediens ubi primum emersit Eoo,
Ingentesque procul iactabat carbasus umbras,
Litora prospiciunt alacres Lilibeia naute
Trinacriamque pari concordes voce salutant.
Iam Drepanum pretervecti iamque omne remensi
Inde latus Siculum, solide telluris in arvis
Ut primum posuere pedes, pulcerrima rura
Terrestri secuere via. Non carmine nostro
Letitia Italie, non occursantia passim
Agmina victori, populi non urbibus haustis
Servata grates pro libertate canentes
Stare queant; donec patrie sub menia ventum
Et luxit sperata dies tempusque triumphi.
  Hic quoque, Calliope, quamquam sub fine
Dextra veni seroque favens assiste labori.
Pulcrior Ausonio nunquam surrexerat orbi
Ulla dies. Roseo vultum suffusa rubore
Phebeos frenabat agens Aurora iugales;
Letior ipse quidem solito et formosior alte
Imperiis urgebat equos, iam lumine Romam
Appenninigene spectans de vertice silve.
Conveniunt proceres, portis ruit obvia turba.
Sexus uterque frequens, etas se proripit omnis,
Omnis honor omnisque gradus: substernitur auro