de alacritate et innocentia pueri nec non et de matris ipsius
liberalitate tam larga, accessi et amplexatus et osculatus sum eum.
Et mater benigna per magnam moram eum michi dimisit. Cumque
de eo satiari non possem, benedixit michi Virgo beata et
dixit: «Vade, fili dilecte, et quiesce, ne fratres, qui surgent ad
matutinum, inveniant te hic nobiscum». Acquievi, et disparuit
visio. Sed in corde meo tanta dulcedo remansit, quod non possem
sermone referre. Fateor vere quod nunquam in seculo tantam
dulcedinem habui. Et tunc cognovi quod vera est scriptura
que dicit quod «gustato spiritu desipit omnis caro».
Tempore illo, cum adhuc essem in civitate Fanensi, vidi per
somnium quod filius domini Thomasii de Armariis de civitate
Parmensi unum monachum occidebat, et recitavi somnium fratri
meo. Et post paucos dies transibat per civitatem Fanensem Amiço
de Amicis, qui ibat in Apuliam, ut inde aurum sumeret, et venit
ad locum fratrum, ut videret nos, quia notus et amicus noster
erat atque vicinus. Et quasi aliunde incipientes inquisivimus quid
esset de tali (vocabatur enim Gerardus de Sençanisiis), et dixit
nobis: «Male est de eo, quia altera die unum monachum interfecit».
Et cognovimus quod aliquando vera sunt somnia.
Item, tempore illo quando primo transivit pater meus per
civitatem Fanensem eundo Assisium, absconderunt me fratres
cum fratre meo per plures dies in domo domini Martini de Fano,
qui erat dominus legum; et palatium suum erat iuxta mare;
et interdum veniebat ad nos et loquebatur nobiscum de Deo et
de divina Scriptura, et mater sua ministrabat nobis. Ego autem,
processu temporis, tempore scilicet potestarie domini Iacobi de
Pennaciis de Regio et de Sesso, cum haberem auctoritatem eligendi
unum sapientem, de quacumque parte vellem, qui de
quodam negotio cum Bononiensibus concordaret Reginos, recordatus
beneficii domini Martini, ipsum elegi. De quo Regini optime
consolati fuerunt; et ipse postea a Mutinensibus salarium habuit
ut Mutine scolaribus legeret. Postmodum, elapsis forte duobus
annis, Ianuenses elegerunt eum ut esset eorum potestas. Qua
potestaria finita, Ordinem fratrum Predicatorum intravit, in quo
laudabiliter vitam suam complevit. Erat enim tunc temporis in
|
|